Terletak di tebing selatan Sungai Thames, di Nine Elms, Battersea, sebuah daerah dalam bandar di London Barat Daya, dan terdiri daripada dua stesen janakuasa yang dibina dalam dua peringkat. Stesen Janakuasa Battersea A telah dibina pada 1930-an dan Stesen Janakuasa Battersea B di sebelah timur pada 1950-an. Ia dibina dengan reka bentuk yang hampir serupa, menyediakan struktur empat cerobong.

Stesen Janakuasa telah dinyahaktifkan antara 1975 dan 1983 dan kekal kosong sehingga 2014. Ia telah ditetapkan sebagai bangunan tersenarai Gred II pada 1980. Pada 2007, status tersenarainya telah dinaik taraf kepada Gred II*.[1][2]

Stesen ini merupakan salah satu bangunan bata terbesar di dunia[3] dan terkenal dengan kelengkapan dan hiasan dalaman Art Deco yang asli dan mewah.[4] Struktur itu sebahagian besarnya tidak digunakan selama lebih daripada 30 tahun selepas penutupannya; pada tahun 2008, keadaannya telah disifatkan sebagai "sangat teruk" oleh English Heritage, yang memasukkannya dalam Senarai Warisan Berisiko.[5] Tapak ini juga disenaraikan dalam World Monuments Watch 2004 oleh World Monuments Fund.[6]

Sejak penutupan stesen, rancangan pembangunan semula telah disediakan oleh pemilik tapak secara berturut-turut. Pada 2004, apabila projek pembangunan semula Parkview International terhenti, tapak itu telah dijual kepada pentadbir syarikat Ireland Real Estate Opportunities (REO), yang membelinya dengan kos £400 juta pada November 2006 dengan rancangan untuk membaik pulih stesen tersebut bagi kegunaan awam dan membina 3,400 buah rumah di tapak itu.[7][8] Namun begitu, pelan ini gagal kerana hutang REO dimasukkan oleh bank kerajaan UK dan Ireland. Tapak itu sekali lagi dijual pada Disember 2011 melalui ejen harta tanah komersil Knight Frank.[9][10][11] Gabungan beban hutang sedia ada kira-kira £750 juta, keperluan untuk membuat sumbangan £200 juta kepada pembinaan stesen London Underground, keperluan untuk membiayai pemuliharaan stesen janakuasa terbiar, dan kehadiran stesen pemindahan sisa dan loji simen di hadapan sungai menjadikan pembangunan komersil tapak itu satu cabaran yang ketara.[12][13]

Sehingga akhir 1930-an, elektrik dibekalkan oleh badan perbandaran. Ini adalah syarikat janakuasa kecil yang membina stesen janakuasa khusus buat satu industri atau kumpulan kilang, dan menjual lebihan elektrik kepada orang ramai. Syarikat-syarikat ini menggunakan piawaian voltan dan kekerapan yang berbeza secara meluas. Pada 1925, Parlimen memutuskan bahawa grid kuasa perlu disatukan menjadi satu sistem dengan piawai seragam di bawah pemilikan awam. Beberapa syarikat kuasa swasta bertindak balas terhadap cadangan itu dengan membentuk London Power Company (LPC). Mereka merancang untuk mematuhi saranan parlimen dan membina sebilangan kecil stesen yang sangat besar.[14]

Pembinaan fasa pertama (Stesen A) bermula pada Mac 1929. Kerja bangunan utama telah dijalankan oleh John Mowlem & Co,[15] dan pembinaan kerja keluli struktur yang dijalankan oleh Sir William Arrol & Co. Kontraktor lain telah diambil bekerja bagi tugas kepakaran.[16] Kebanyakan peralatan elektrik, termasuk penjana turbo turbin stim, dihasilkan oleh Metropolitan-Vickers di Trafford Park, Manchester.[14] Pembinaan rangka keluli bermula pada Oktober 1930. Setelah siap, pembinaan pelapisan bata bermula pada Mac 1931. Sehingga pembinaan Stesen B, dinding timur rumah dandang itu disalut dengan kepingan logam beralun sebagai kandang sementara.[16] Stesen A mula menjana elektrik pada 1933, tetapi tidak siap sehingga tahun 1935.[16][17] Jumlah kos pembinaannya ialah £2,141,550.[16] Dalam tempoh pembinaan pada 1929 hingga 1933, terdapat enam kemalangan maut dan 201 kemalangan tidak maut di tapak.[18]

Selepas tamat Perang Dunia Kedua, pembinaan bermula pada fasa kedua, Stesen B. Stesen ini mula beroperasi secara beransur-ansur dari 1953 hingga 1955.[14] Bangunannya hampir sama dengan Stesen A dari luar, dan dibina terus di timur sebagai cerminan kepadanya, yang memberikan stesen janakuasa itu suatu susun atur empat cerobong. Pembinaan Stesen B membawa kapasiti penjanaan tapak sehingga 509 megawatt (MW), menjadikannya tapak penjanaan ketiga terbesar di UK pada masa itu dengan menyediakan seperlima keperluan elektrik London (dengan bakinya dibekalkan oleh 28 stesen yang lebih kecil).[19] Ia juga menjadi stesen janakuasa haba yang paling cekap di dunia apabila ia dibuka.[14]

Stesen A dikendalikan oleh Syarikat Kuasa London, tetapi apabila Stesen B siap, industri bekalan elektrik UK telah dinasionalisasikan, dan pemilikan kedua-dua stesen itu telah diserahkan kepada pihak negara pada 1948.[14]

Pada 20 April 1964, satu kebakaran di stesen janakuasa menyebabkan kegagalan kuasa di seluruh London, termasuk Pusat Televisyen BBC, yang sepatutnya melancarkan BBC2 pada malam itu, menyebabkan pelancaran terpaksa ditangguhkan sehingga keesokan harinya.[20]